Τελευταίος Σταθμός.
Τελευταία προσπάθεια, τελευταία γέλια, τελευταία δάκρυα.
Αγγίγματα. Φιλιά.
"Το ξέρεις ότι φιλάς υπέροχα;"
Ο κύκλος έκλεισε. Τίποτα δεν θα' ναι πια το ίδιο. Εγώ θα χαμηλώσω το βλέμμα, θα το αδειάσω, έχω άλλα τώρα να φροντίσω, ν' ασχοληθώ. Εσύ, τέλος.
"Έχεις φοβερή φωνή. Ερεθιστική."
Είναι ένα άλμπουμ με στιγμές, σαν φωτογραφίες σε αρνητικά, σχεδόν ένας μήνας για να ενσαρκώσει την πρόταση κατακλείδα δύο χρόνων και κάτι.
Από δεκατέσσερεις, σε δεκατέσσερεις.
Αυτό ήταν όλο.
"Πίστεψέ με, το θέλω όσο το θέλεις κι εσύ."
Ψέμματα.
"Δεν πουλώ αγάπη."
Ψέμματα.
"Θέλω να με κρατάς αγκαλιά όλη νύχτα."
"Θέλω να με φιλάς μία νύχτα ολόκληρη."
Ψέμματα. Ψέμματα.
Περάσαμε τα στάδια επιτυχώς. Μπράβο μας.
Πρόλογος- Κύριο Μέρος -Επίλογος.
Πλοκή/ Κορύφωση/ Κάθαρση.
Μα ποιος απ' τους δυο μας βγήκε καθαρός απ' αυτή την ιστορία;
Βόλτα.
Παραλία. Αραλίκι. Αναμνήσεις.
Σπίτι.
Σπίτι. Σπίτι. Σπίτι.
Σπίτι.
Σπίτι.
Τσιγάρο, ποτό, γέλια.
Κλάμματα, τσιγάρο, ποτό.
Αγκαλιά. Αγκαλιά.
Φιλιά, φιλιά, φιλιά.
Γέλια, χαχανητά.
Ψέμματα.
Τελευταίος Σταθμός.
Σταθμός στα θέλω, αυτά τα θέλω που ίσως νομίζαμε ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν ... να κρατήσουν πολύ.
Εσύ.
Εγώ.
Ψέμματα.
Μπλεχτήκαμε στις ροζ μας κορδέλες με τα μπαλόνια στις άκρες, που έφταναν στο ταβάνι εκείνου του παλιού αρχοντικού, το θυμάσαι καθόλου;
Τελευταίος Σταθμός.
Τελευταίος όμως.
